Afgelopen weekend is er een hele club NSU'ers naar Parijs komen liften, op initiatief van Hilde, en waaronder ook mijn zusje. Ik heb mij bij deze gezellige groep Nederlanders gevoegd voor de duur van het weekend.
Op zaterdag zijn we Centre Pompidou in geweest, met een spannende tentoonstelling over surrealisme. Zoals de naam belooft, vaak heel vervreemdend. Kunstwerk dat bij mij bleef hangen: een levensgroot nooduitgang-bordje, zodanig dat het witte mannetje in een oneindige lus rondloopt.
's Avonds hebben we gegeten bij Chartier, goed te betalen (EUR 20 voor drie gangen) maar je moet wel meteen weg als je het op hebt en reserveren is verplicht.
De volgende dag zijn Sifra en Hilde met mij mee geweest naar de kerk. Daarna hebben ze bij mij geluncht. Toen ze binnenkwamen zag ik al meteen aan hun gezicht 'wat saai, echt een jongûskamer'. Enfin, terwijl ik kookte hebben zij mijn kamer heringedeeld en een stuk gezelliger gemaakt. (Niet op de foto: kerstlichtjes, metrokaart boven mijn bureau, was in de badkamer i.p.v. naast de kast, koffer op 'zolder'.) Dit is toch een verklaarbare maar toch telkens fascinerende vrouwenneiging om het overal gezellig te willen maken. Hoe dan ook, ik leef nu in een gezelliger kamer: bedankt dames!
Zondag zijn we naar Parc de la Vilette en Cité des sciences et de l'industrie geweest. Dat laatste is een wetenschapsmuseum, echt gaaf hoe ze niet alleen natuurkundige, maar bijvoorbeeld ook wiskundige principes zichtbaar maken. Hieronder bijvoorbeeld de demonstratie van de centrale limietstelling. Van bovenaf valt een knikkertje op een serie spijkers, waar de kans om links of rechts te vallen ongeveer gelijk is. De som van acht van deze Bernouilli-experimentjes (niet normaal verdeeld), begint toch verdacht normaal verdeeld te lijken!
